Ik weet dat de meeste van m’n lezers geen echte geeks zijn (het woord ‘geek’ alleen al !...) , maar wel graag op de hoogte blijven van wat er zoal beweegt op het snijvlak van media, maatschappij & technologie. Daarom neem ik u graag mee voor een toertje door een bos, waar de meesten onder ons geen bomen meer in zien. In dat bos wordt wat afgetsjilpt !
Een kleine 2 jaar geleden was het al Second Life wat de klok sloeg. Bijna dagelijks kon je er wel iets over lezen. De straf was genadeloos : het werd op geen tijd totaal de bodem ingeboord als een hype. Geen haan die er vandaag nog naar kraait. Ten onrechte (als u het mij zou vragen - wat u niet doet, maar toch), want vandaag tref je op élk ogenblik van de dag zo’n kleine 80.000 SLers online. In de ‘hype-hoogdagen’ was dat slechts 40 tot 50.000.
Er zijn ondertussen wat buzz opstoten geweest m.b.t. andere dingen, zoals bvb. een Facebook of (ons eigenste) Netlog. Maar waar het vandaag écht om gaat is Twitter.
Voor een groot deel is dat te danken aan Barak Obama’s triomf. Er is veel te doen geweest om het feit dat hij als niemand tevoren de nieuwe, ‘sociale’ media heeft ingeschakeld voor z’n verkiezingscampagne. Zijn Twitter wordt sinds z’n aantreden wel niet meer gevoed (hij heeft het allicht ook niet meer nodig ?), maar dat mag de pret niet bederven.
Wat is Twitter ?
In ‘t kort (want dat is wat Twitter uniek maakt) : het is een vorm van bloggen, maar dan met erg korte tekstjes (max. 140 karakters) en op één gezamenlijk webadres. Oorspronkelijk was het bedoeld als gemeenschappelijk platform waarop mensen naar elkaar smsjes kunnen sturen, ook al kennen ze mekaar niet (al zeker niet mekaars gsm-nummer). Het mobiel twitteren is nog steeds belangrijk, maar ondertussen is het meer een webgebeuren geworden. Je tikt nog steeds korte berichtjes in, maar nu op je computer. En je stuurt dat naar iedereen die het wil weten.
Dat laatste heeft Twitter dan gemeen met andere sociale netwerken (type Facebook) : je beslist zelf wie je zal ‘volgen’, net zoals anderen ervoor kunnen kiezen om jou te volgen. Je bouwt a.h.w. een netwerk op van mensen (zgn. Tweeple) waarvan jij de berichten wil ontvangen en/of die jouw berichtjes willen krijgen.
De vraag is natuurlijk : wélke berichten ?
Zoals in al die dingen heb je een onwaarschijnlijke portie junk. Maar het begrip ‘junk’ is natuurlijk erg subjectief. Zelf kan ik niet zeggen dat het me geweldig boeit om te weten dat deze of gene aan een bol spagetti zit, of op dit ogenblik vloekend achter het stuur vastzit in een file. Maar andere mensen vinden dat erg plezierig – het schept een band.
Wat mij, sinds de korte tijd dat ik nu in dit ‘experiment’ gedoken ben, wél verschrikkelijk boeit zijn de aspecten van twitter die een duidelijke impact hebben op marketing en merkbeleid, op informatieverspreiding en –verwerking :
Twitter is een unieke bron van informatie.
Er zijn miljoenen twitter-accounts, al kan ik niet zo onmiddellijk achterhalen hoeveel juist (een kleine 10 mio, geloof ik). Natuurlijk is niet iedereen actief (ook dat % moet ik u even schuldig blijven), maar een massa is dat wel. Daarvan is een erg groot deel op de ene of de andere manier geboeid door media, trends, communicatie, marketing, online toepassingen, technologie etc etc. Dus als u die interesse met hen (en mij) deelt, dan wordt u op geen tijd overspoeld met nieuw leesvoer. Maar hetzelfde geldt als u geinteresseerd bent in pakweg medical imaging, temp services of japanse kunst.
Twitter is streaming / real time.
Je kan de searchfunctie van Twitter dus rustig beschouwen als een zoekmachine à la Google. Maar dan met dat grote verschil dat het werkt als stromend water. Er is altijd wel iemand in de wereld die iets bedenkt, zegt, hoort, ziet of leest dat hij/zij wil delen met de anderen. Waar Google resultaten geeft die erg relevant zijn omdat ze door veel mensen ooit werden aangeklikt, brengt Twitter u onmiddellijk naar wat hier en nu, as we speak, in de publieke belangstelling staat. Het is bvb. bekend dat de noodlanding onlangs van een vliegtuig in/op de Hudson in NYC eerder opgepikt is geworden door Twitter dan door de nieuwsagentschappen.
Twitter heeft alle web 2.0-aspecten die de mediawereld zo op z’n kop zetten.
Het is niet alleen een permanente stroom van instant content uit de hele wereld, maar die stroom is ook helemaal moduleerbaar naar jouw eigen wensen en interesses. Het is én UGC : tweeple maken samen een enorme pijplijn aan consumer generated content. En community building : mensen klitten samen in netwerken die interesses met elkaar delen, elkaar content aanbevelen en er hun commentaar bij geven. En het is helemaal gratis : Twitteren kost vooralsnog geen cent. Twitter.com heeft wat plannen in z’n mouw zitten, maar tot nog toe is alles erop gericht om de gemeenschap uit te breiden in plaats van er inkomen uit te genereren.
Twitter is dialoog.
Ik denk dat het beste beeld ongeveer dit is : stel je een grote zaal voor waar mensen rondlopen. Soms mijmeren ze wat inzelf, soms declameren ze iets met luide stem. Als jij wat rondwandelt in die zaal hoor je wellicht iets dat je interesseert. En dan kan je wat met mekaar praten : opinies, weetjes, ideeën enz. met mekaar uitwisselen. Daar en dan. Iemand anders komt er even bij, een ander gaat weer weg. Het is een bos waar massa’s vogels lustig fluiten. Je kan luisteren, als je wil en je kan zelfs meetsjilpen, als je dat wil.
In een volgend berichtje zal ik uitgebreider stilstaan bij wat Twitter kan betekenen voor u als merk- of marketingmanager. Stay tuned …
Laatste reacties