Respect voor een ander is een mooie zaak. Een gebrek aan respect betonen aan iemand is meestal boertig – en indien dat gebeurt in een commerciële relatie is het ook ronduit dom.
Maar blijkbaar is de verleiding van het snelle gewin soms te groot.
Facebook is een van die social netwerk-sites, u kent dat wel. Het werd oorspronkelijk (in 2004) opgericht door ene Mark Zuckerberg (°1984 !) en twee van z’n maten, als netwerkje van/voor Harvard-studenten. Maar Mark c.s. zag het graag wat groter. En dus mochten zich ook andere universiteitsstudenten aanmelden. Zo werd Facebook op geen tijd het wat oudere en vooral meer intellectuele alternatief op MySpace, dat ondertussen ingepalmd was door de bakvismeisjes en pukkeljongetjes. Facebook ging wereldwijd en vandaag zijn er pakweg 60 mio actieve leden.
Géld. Goùd !
Eind oktober kocht Microsoft zich in. Voor een fractie van de aandelen (een symbolische 1.6%) werd 240 mio USD neergelegd. Dat betekent dat Facebook een waarde zou vertegenwoordigen van pakweg 15 miljard dollar. Ach, een mens moet wat ...
Nu staat Microsoft niet echt geboekstaafd als ’s werelds meest subtiele marketeer. En soort zoekt blijkbaar soort.
Een paar weken na de deal lanceert Facebook een nieuwe “dienst” : Beacon. Facebook werkte een alliantie uit met meer dan 40 andere websites (gaande van eBay tot Weddingchannel.com). Alles wat je op die sites doet zou vervolgens via Beacon zichtbaar worden voor je contacten op Facebook. Het is inderdaad ook buitengewoon interessant om te lezen dat een van je Facebook-‘vriendjes’ zonet het 6de seizoen van 24 heeft gekocht ! Of dat hij is gaan snuisteren in een lijstje van mogelijke huwelijkskandidaten.
Uiteraard is Beacon erop uit om het gedrag van zijn leden te volgen, op zoveel mogelijk plekken. En om de kennis daarvan te gebruiken om adverteerders meer profielgerichte ads te verkopen. Echter, dit doen op een ogenblik dat de hele social-netwerk sector onder vuur ligt van verhitte discussies over privacy, getuigt van een grenzeloze arrogantie en totaal gebrek aan respect.
Dat vonden 50.000 Facebook-leden ook. Zuckerberg had het eerst niet helemaal door waar de heisa over ging. En nog op vandaag, na een aantal aanpassingen, trekt hij het zich nauwelijks aan. Je kan er nu voor kiezen (als je wakker genoeg bent, tenminste) dat je surfgedrag deze keer, op deze site en wel op dit moment even niét publiek wordt. Maar Facebook blijft wel alle gegevens verzamelen en doorsturen naar de Beacon partners.
Het punt dat ik wil maken gaat niet echt over privacy. Het is natuurlijk een issue – maar we zien wel hoe de wereld (u en ik, én de overheden) dat oplossen. Ik verklaar me ronduit onbevoegd.
Mijn punt is ook niet dat we nu maar eens moeten stoppen met die social networks - hoezeer Joel Stein in Time Magazine van 4 oktober ook gelijk heeft (getipt door een goeie vriend - ik zou u z'n LinkedIn en andere coördinaten kunnen geven ...) : “You are not my friend !”. De moeite waard !
Waar het me wél om gaat is wat er met het merk Facebook gebeurt. Dat een bende jonge gasten op enkele jaren tijd - ongetwijfeld door hard te werken – een merk kunnen maken dat zgz. 15 miljard dollar waard is. En dat diezelfde gasten in totale geldverblinding er met één pennenstreek weer een mesthoop kunnen van maken.
Er is niks verkeerd aan om groot geld te willen verdienen. En op je 23ste op een bubbel zitten van 15 miljard moet wel een kick geven. Maar 60 miljoen leden bij hun dingetje pakken, da’s niet goed.
Groot geld verdienen, hier én nù ! en er toch voor zorgen dat je merk er alleen maar mooier en groter van wordt : het is een heel andere ingesteldheid.
Het geneert me altijd een beetje om te schrijven over merken waar iedereen op geilt en honderden artikels en blogs-posts over bestaan. Maar soms (vergeef me !) kan ik het ook niet laten. Neem nu dit artikeltje van Forbes over ... Apple.
De feestdagen vormen traditiegetrouw de jackpot-periode voor Apple. De iPods en iPhones zijn nog heet van de bakkerij, als hun nieuwe eigenaars ze al liggen af te likken. De koers van Apple is in een jaar tijd rùim verdubbeld in waarde (van 76 naar 182, grofweg).
Het geheim van Apple zijn de sexy producten. Zegt men.
Het geheim van Apple is echter veel meer dan dat.
Het is respect voor de klant. Jij vraagt hem z’n zuurverdiende centen – en je hebt dus de plicht om er wat voor terug te geven. En hoe beter je dat doet, hoe meer hij bereid is om voor jou wat dieper te tasten. Simpele logica.
Dus zorg je ervoor dat niet alleen het ‘ding’ zelf sexy is, maar ook alles wat erop en eraan zit, ervoor en erna komt. Bij goeie seks hoort een lekker voorspel.
In de vernieuwde Apple Stores draait alles rond dat voorspel. Alle toestellen die je ziet zijn aangeschakeld, opgeladen en klaar om er wat op te spelen. Er zijn geen rekken met stock (die staan achter de coulissen). Er zijn overigens geen kassa’s. De jongens en meisjes die je als hun gast onthalen als je binnenkomt en je vervolgens bereidwillig alles voordoen en uitleggen, hebben ook een scannertje bij om die laatste profane daad vlotjes te stellen.
Maar wil je nog wat doorkletsen over programma’s en toebehoren, of heb je als newbie Mac-bezitter (iPod en iPhone doen massa’s PC gebruikers overschakelen naar Mac) wat support nodig, dan kan je dat rustig doen aan de Genius bar. De kids kunnen ondertussen wat rommelen op de Powerbookjes die op lage tafeltjes staan.
Kortom : "We try to pattern the feeling to a 5-star hotel," said Apple's retail chief, Ron Johnson. "It's not about selling. It's about creating a place where you belong."
Het boeiende aan dit verhaal is dat het je aan het denken zet over hoe een vergelijkbare aanpak ook zou werken voor totaal andere merken en producten.